CXIX. Hrafninn hans Nóa.

[Eptir „Allrahanda“ séra Jóns Norðmanns: „Þessa sögu hefi eg ekki heyrt fyrr en nýlega 30. Marts 1862“].

Það er alkunnugt, að hrafninn hans Nóa kom ekki aptur, en ekki hitt, hvað dvaldi hann. En það var það, að hann fann hval rekinn, og fór að éta hvalinn, og var þar á hvalnum alt til þess, að Nói kom að honum, og sá hvað hann var að gera. Reiddist þá Nói og lagði það á krumma, að hann skyldi aldrei upp frá því koma á hvalfjöru. Síðan hefir hrafn heldur aldrei á hvalfjöru sézt.