Í Búrfelli upp af Þjórsárdal heitir Tröllukonugröf; á þar að vera grafin Þuríður Arngeirsdóttir er Landnáma getur um að „Þjórsdælir vildu berja grjóti í hel“.1 Tvennum sögnum fer um hana og systur hennar er öllum ber saman um að hafi átt heimkynni í Næfurholtsfjöllum; því flestar sagnir segja að tröllkonan í Búrfelli (Þuríður) hafi kallað til systur sinnar í Næfurholtsfjöllum eins og hér segir að framan og beðið hana um pottinn er hún sá manninn ríða, en aðrir segja að tröllkonan í Næfurholtsfjöllum hafi kallað til hinnar og sagt:
„Systir, ljáðu mér pott.“
Tröllkonan í Búrfelli:
„Það er ekki gott.
En hvað á að gjöra við hann?“
Tröllkonan í Næfurholtsfjöllum:
„Sjóða í honum mann.“
Tröllkonan í Búrfelli:
„Hver er hann?“
Tröllkonan í Næfurholtsfjöllum:
„Gissur á Botnum,
Gissur á Lækjarbotnum.“
Þá svaraði enn tröllkonan í Búrfelli: „Ekki færðu hann; hann er kámugur um kjaftinn.“ Maðurinn hafði nýlega verið til altaris og því unnu þær systur honum ekki mein.2
1 Ísl. s., I, 174.
2 Sbr. Smalastúlkuna, 158. bls.
Источник: Íslenzkar þjóðsögur og ævintýri (1954), Jón Árnason, I. bindi, bls. 154–155.