Hundabrævið

Hereftir stendur hundabrævið prentað soleiðis at stórir stavir eru settir fremst í nøvnum, styttingar útfyltar, lestrarmerki sett inn og tílíkt, men stavsetingin annars ikki broytt. Skákskrift verður her nýtt til at merkja at eg ikki síggi bókstavin skilliga. Prikkar standa har glopp er av tí at eg ikki eri mentur at síggja hvat har stendur. Ein loddrætt strika merkir at her byrjar nýggj regla. Í staðin fyri bókstavin o við lykkju uppi yvir, sum prentsmiðjan ikki eigur, er sett ø.α

67v:1Ollum monnum j Færꝍygium þæim sæm þetta bref sea ædur hꝍyra sændir Simun loghmadur
68r:1ok allir loghrettu mæn j Færꝍygium qvediu guds ok sina. Sua list os vm hvnda þa sæm . . . . . . . . . . . . . . .
67v:2. . . . . . huærs naudsyn kræfdi j þæim stodum er mæn æighv saman saud ok leigu mæn hafva ok kutung . .
68r:2. . . . . . . knapar ok vmfærdar mæn . . . . . . . . . . . . . . . . til skada er sialfr . . . . Noregs . . . . . . . . . . . . . .
67v:3. . . . . . . .t at eigi skulo hundar fleiri vera æn hær sægir: I Nordrꝍygium, j Kallzꝍy ij hvndar, annar hia
68r:3. . . . . . at Hvsum, æn annar j Mykladal; j Kunꝍy iij, æin j Sundi en tueir heima . . . . . . . . . . . . . . . . . . ;
67v:4j Arnafirdi . ; j Mula i; a Vidareidi ij; j Fvghlꝍy ij, huar j sinvm bꝍ; j Svinꝍy ij. I Austrꝍy, a Eidi . .
68r:4. . . . . .gi iij; a Ꝍyri æin; a Sælatrum æin; at Skala ij, skal annar fylgia Andresi, en an . . . . . . . . . . . . . . .
67v:5. . . . . . . . . . j Elldivik ij; j Ꝍyndarfirdi ij; j Fuglafirdi ij; j Leiruik engi; j Gotu ij hia Þorbergi . .
68r:5Solmundarfirdi i; j Lambhagha æin; a Nesi ij. I Nordsꝍy hia Benedict ein saudhvndur ok ij fvglahvndar . . . . . .
67v:6huer sin fvglahvnd. I Stravmꝍy, j Saxhofn æin saudhvnd ok æin lirahvnd; j Tiornvvik i; j Hualvik i; j Kolla-
68r:6firdi ij; j Vestmannahofn iij; j Huiguvik æin, en eingi svdr fra Þorisgotu . . . . . . . . . . . . . . .
67v:7hia Grimi æin. I Sandꝍy, i Husauik æin til . . . fangs, en annar vngr; j Skalavik ij; a Sandi iij. I Skvfꝍy ein-
68r:7gi saudhvndur, æn hafva skulo þeir j . . . . . . . ok ij lirahvnda, . . abyrgist hver sin . . . . . . . . . . . . .
67v:8Hvalbꝍ iiij,, skulo ij fyrir nordan a ok ij fyrir svnan . . . . . . g . . . . . . . Ordavik i; j Hofvi i hia Pali; j Faam . .
68r:8. . . . . . Porkerdi i; j Vagi ij, annar hia . . . . . . mi en annar hia Þorsteini . . . . . by æin . . . . . .
68v:1j Bꝍ ok i Gasadal ængi; en i Sauruagi ok i Miduagi ok i Sandavagi skulo so margir vera sæm þeim
68v:2sæmr a haustþingi ær skynsamastir æro. Skal þessvm hvndum vardveita enir skilrikastv
68v:3men ok vera hverium ok ollum iamheimolir bꝍar monnum. Skulo allir hafva drepit sina hvnda inn-
68v:4nan v natta er þeir heim koma fra þingi ok sva þeir er fretta til. Var þetta gort a logþingi in-
68v:5nan vebanda. Skal þessi skipan standa xij manadi nea os þikki leingr hꝍfva. Ok til sanz vit-
68v:6nisburd setti ek Simun logmadr ok allir logrettu mæn vaar insigli fyrir þetta bref.

Tað runda r-ið, sum viðhvørt stendur aftaná d, merkir týðiliga at eitt sjálvljóð skal skoytast uppímillum; eitt dømi er sændr (við rundum r-i) 1a = sendir. Ein form sum hundr (við tílíkum r-i) havi eg tí lisið hundur.

Tann sum skrivað hevur hundabrævið hevur verið ein væl skriftkønur maður; har skriftin ikki er kámað ella slitin, er hon greið og vøkur. Ilt er at siga hvussu gamalt brævið er; eg ivist í um tað ikki man vera frá miðjari 14. øld ella tíðarskeiðinum 1350–1400. Storm heldur at tað er skrivað um 1400 (Norges gamle Love IV 666). Torbergur í Gøtu kann vera sami maður sum nevndur verður í greinini um systrarnar úr Skúvoy, men hetta sigur okkum ikki nógv, tí heldur ikki tann greinin er tíðarfest. Annars er einki at líta á tílík nøvn sum kunnu hava verið í ættini gjøgnum øldir. Chr. Matras sigur mær at í jarðabókum frá 16. øld verður nevndur ein Torsteinur suðuri í Vági, líkasum í hundabrævinum, men ongastaðni annars í Føroyum.


Примечания

α В данной электронной версии последние из двух указанных Йоуном Хельгасоном издательских принципов не соблюдены: все буквы ø заменены на ꝍ, как он и планировал, а вместо вертикальных черт — разделителей строк было решено разбить текст на строки в соответствии с рукописью (если слово разбивается переходом на новую строку, то добавляется дефис). Также на полях добавлена нумерация страниц и строк оригинальной рукописи Holm perg 33 4to (текст записан снизу на полях трёх страниц, поэтому нумерация основных строк не учитывается, т. е. первая строка маргиналии считается первой).

Источник: Jón Helgason, Kongsbókin úr Føroyum / Útiseti. Árbók Føroyingafelags VI. Keypmannahavn, 1951. Bls. 111–112.

Текст подготовил к публикации на сайте Speculatorius

© Tim Stridmann