Хищники с горящими глазами
в коварной тьме городской
мягко крадутся на теплых лапах
в живом лесу…
В уши струится ночь,
текущая к устью,
ночь, впадающая в океан
холодного неонового света…
О лицо с голубыми глазами!
Я хочу укрыться от хищников
за тесным завалом стволов
в рыжей поблекшей траве —
так не гаси же зрачков,
голубых и веселых,
пока я немного посплю…
И вот океан заливает
побледневшую землю,
и в круглых глазах зверей
гаснет хищный огонь…
Редеет в ущельях улиц
людской живой лес.
И только в раковинах,
выплеснутых океаном,
взгляд твой светится небом…
Þófamjúk rándýr sem læðast
með logandi glyrnum
í lævísu myrkri
— og skógur með kvikum trjám.
Það niðar við eyru mér nótt
sem streymir að ósi
nótt sem fellur í haf
af hrollköldu ljósi.
Ó andlit með augum blám.
Ég leita mér fylgsnis
meðal fallinna stofna
í fölnuðu grasi
með augu þín fyrir lindir
sem streyma bláar í myrkrinu
meðan ég sofna.
Svo flæðir hafið inn
yfir litverpt landið
og loginn í augum
skógardýranna slokknar.
Skógurinn hefur skolazt
af strætunum gráu.
Skeljar hafsins
geyma augun þín bláu.
Перевод Ю. Вронского
OCR: Captivitas