Запевала:
Обо многом в этот раз
пойдёт у нас беседа.
Так что лучше вам сейчас
отвлечься от обеда.

Хор:
Глянь на пострела!
В чём нынче дело?
Навострим-ка уши —
послушать!

Запевала:
Иные жители страны
ходят в чистом теле
и хозяевам верны
на словах и деле.

Хор:
Как интересно!
А что о том известно?
Продолжай-ка дальше
без фальши!

Запевала:
Мне тут кто-то доложил
насчёт того народа:
Он корабль купить решил,
хоть нет там морехода.

Хор:
Коль захотели —
пусть купят, в самом деле!
Пусть веслом помашут —
попляшут!

Запевала:
Есть тут девять человек —
ночку коротают1.
Не поймёт никто вовек,
чего им не хватает.

Хор:
Ой, беда ли?
Мы-то и не знали!
Продолжай-ка дальше
без фальши!

Запевала:
Там живёт ещё народ —
не ведает покоя:
молоко да сливки пьёт,
чаще же — хмельное.

Хор:
Вот им раздолье:
вечное застолье!
Продолжай-ка дальше
без фальши!

Запевала:
Сладко спали в тех краях,
ну а пели мало.
Шерсть в огромных колтунах,
на пухе одеяла.

Хор:
Ах, вот ведь радость:
про такую сладость
нам послушать любо —
сугубо!

Запевала:
На французских пареньках
шапки калачами,
а начальство в тех краях —
лютые датчане!

Хор:
Ни слова, друже!
А то будет хуже:
то, о чём молчать бы —
не знать бы!

Forsöngvari:
Það er svo marg ef að er gáð,
sem um er þörf að ræða.
Ég held það væri heillaráð
að hætta nú að snæða.

Fólk:
Heyrið þið snáða!
Hvað er nú til ráða?
Það mun best að bíða
og hlýða.

Forsöngvari:
Á einum stað býr þrifin þjóð
með þvegið hár og skjanna.
Við húsbændurna holl og góð
sem hundrað dæmi sanna.

Fólk:
Hvað er að tarna?
Hvað sagðirðu þarna?
Mættum við fá meira
að heyra!

Forsöngvari:
Mér hefur verið sagt í svip,
að hún sig taki að ygla.
Og ætli nú að eignast skip,
þótt enginn kunni að sigla

Fólk:
Við litlu má gera.
Látum svona vera.
Þeir ýtast þá með árum
á bárum.

Forsöngvari:
Nú eru líka níu menn,
sem nóttina eiga að stytta.
Þó varla nokkur viti enn,
hve vænleg ráð þeir hitta.

Fólk:
Segðu’ ekki lengur!
Seinna veit hvað gengur.
Mættum við fá meira
að heyra!

Forsöngvari:
Á einum stað býr einnig fólk
sem alltaf vantar brýni.
Það lifir þar á mysu og mjólk,
en mest á brennivíni.

Fólk:
Æ, hvaða skrambi!
Ætli þeir standi á þambi?
Mættum við fá meira
að heyra!

Forsöngvari:
Þar hefur verið sofið sætt,
en sungið nokkru miður.
Og ullin fremur illa tætt,
en allra bezta fiður.

Fólk:
Ætli’ það sé undur,
þótt á þá renni blundur!
Mættum við fá meira
að heyra!

Forsöngvari:
Þar eru blessuð börnin frönsk
með borðalagða húfu.
Og yfirvöldin illa dönsk
á annarri hverri þúfu.

Fólk:
Hættu nú, herra!
Hér mun koma verra,
sem þér er betra’ að þegja’ um
en segja’ um.