Skólakennarinn í Skálholti

Школьный учитель в Скаульхольте

Þegar séra Vigfús sem var prestur í Aðalvík var að læra í Skálholti hafði það verið venja hans og tveggja annara skólapilta að lesa á kvöldin út á kirkjulofti. Var það einn veturinn sem hann var þar að einn skólakennarinn sálaðist. Eitt kvöldið á meðan hann stóð uppi voru þeir að lesa út á kirkjulofti. Heyra þeir þá eitthvert brak niðrí kirkjunni svo þeir fara að verða smeykir. Þegar þetta hafði gengið æðistund dregur bláan bug í kringum ljósið svo það deyr. Þeir vita nú ekki hvað þeir eiga til bragðs að taka þangað til þeir ráða það af að senda einn eftir vaxljósi. Fer hann inn um undirgöng sem lágu úr bænum og út í kirkjuna. Var það vani yfirfólksins í Skálholti að fara þar út í kirkjuna á vetrinn. Meðan hann er inni verða svo mikil brögð að háreystinni niðri að hinir ráða það af að fara ofan og vita hvað um er að vera. Finna þeir þá að kistan er farin að ganga af göflunum. Setjast þeir sinn á hvorn enda á kistunni og bíða þar þangað til hinn kom með ljósið; en karl er að brjótast um á meðan. Þegar skólapilturinn kom með ljósið fóru þeir að stinga nálum í iljar honum; gengu síðan rammlega frá kistunni og gjörði karl svo ekkert vart við sig eftir það.

Когда преподобный Вигфус1, который стал священником в Адальвике, учился в скаульхольтской школе, у него и у двух других школяров была привычка читать по вечерам на чердаке церкви. Как-то зимой, когда он жил там, один из школьных учителей скончался. Однажды вечером, пока гроб стоял в церкви, они читали на чердаке. Вдруг они услышали внизу, в церкви, какой-то шум, который их встревожил. Когда это продолжалось уже довольно долгое время, вокруг светильника появилась синяя дуга, и он погас. Они не знали, что предпринять, пока не приняли решение послать кого-нибудь за восковой свечой. Тот отправился по подземному ходу, который соединял усадьбу и церковь. У начальства в Скаульхольте был обычай ходить там в церковь зимой. Пока он отсутствовал, внизу раздался такой сильный шум, что остальные решили спуститься и узнать, в чём дело. Они обнаружили, что гроб ходит ходуном. Тогда они сели на оба конца гроба и ждали, пока не вернётся третий со светом; а старик тем временем бился внутри. Когда школяр принёс свет, они стали втыкать ему иглы в подошвы, а затем крепко закрыли гроб; после этого старик не давал о себе знать.