Friðrik hreppstjóra Níelsson á Hofi í Hjaltadal dreymdi vorið 1864 að hann þóttist hitta Gunnlaug skipherra á Skipalóni, kunningja sinn, og spyrja hann hvernig honum liði núna. Hinn kvað svona, en vera kominn í félagskap við Benidikt í Skjaldarvík. Hrökk Friðrik við það upp; mundi hann að B[enedikt] Salomonsen hafði drukknað vorið áður, og setti á sig drauminn. Nokkru seinna frétti hann að Gunnlaugur fór í hákallalegu, og hefur ekki til hans spurzt inn til þessa dags.
Весной 1864 года старосте Фридрику Ниельссону1 из Хова в Хьяльтадале приснилось, будто он повстречал капитана Гюннлёйга2 из Скипалоуна, своего знакомого, и спросил его, как у него дела ныне. Тот ответил, что дела так себе, но он подружился с Бенедиктом3 из Скьяльдарвика. На этом Фридрик пробудился; он вспомнил, что Б[енедикт] Саломонсен утонул прошлой весной, и отложил этот сон в памяти. Немного позднее он узнал, что Гюннлёйг отправился ловить акул, и о нём ничего не было слышно по сей день.
Источник: Íslenzkar þjóðsögur og ævintýri (1955), Jón Árnason, III. bindi, bls. 446.
© Тимофей Ермолаев, перевод с исландского и примечания