„Hold mitt líður nú hryggð og kvöl“

Maður var einu sinni á ferð; áði á árbakka. Dreymdi hann þá að sagt var nálægt honum:

„Hold mitt líður nú hryggð og kvöl.“

Við það vaknaði hann, sá engan, sofnaði aftur og dreymdi enn að sagt var:

„Hérvist mannleg er lítil dvöl.“

Vaknaði hann, en sofnar aftur:

„Líkaminn sofi sætt með frið.“

Vaknar hann enn, litast um, en sá engan; sofnar því aftur og dreymir enn að sagt er:

„Sálin í Kristi vakni við.“1

Við það vaknar hann og sér dauðan mann bera niður eftir straumnum.


1 Þetta er nærri orðrétt versið 3 í sálminum: „Jesús frelsari fólks á jörð.“ [Hdr.]

Источник: Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1862), Jón Árnason.

Текст с сайта is.wikisource.org

© Tim Stridmann