Maður var einu sinni á ferð; áði á árbakka. Dreymdi hann þá að sagt var nálægt honum:
„Hold mitt líður nú hryggð og kvöl.“
Við það vaknaði hann, sá engan, sofnaði aftur og dreymdi enn að sagt var:
„Hérvist mannleg er lítil dvöl.“
Vaknaði hann, en sofnar aftur:
„Líkaminn sofi sætt með frið.“
Vaknar hann enn, litast um, en sá engan; sofnar því aftur og dreymir enn að sagt er:
„Sálin í Kristi vakni við.“1
Við það vaknar hann og sér dauðan mann bera niður eftir straumnum.
1 Þetta er nærri orðrétt versið 3 í sálminum: „Jesús frelsari fólks á jörð.“ [Hdr.]
Источник: Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1862), Jón Árnason.
Текст с сайта is.wikisource.org