Himnaríki á uppboðsþingi

Царство Небесное на продажу

Þegar Ólafur biskup Gíslason1 var í Skálholti bjó þar í grennd bóndi sá er Guðmundur hét; hann var auðmaður og hafði grætt peninga mikla. Einhverjir urðu til að bera Guðmundi þá frétt að páfinn hefði ritað biskupi bréf og skipað honum að selja himnaríki á uppboðsþingi fyrir peninga, og ráða þeir Guðmundi til að ná í kaupið. Þykir honum það fýsilegt og fer að finna biskup og ræða við hann um söluna. Biskup aumkar einfeldni Guðmundar og vill leiðrétta hann og segir: „Hvorki páfinn eða ég eða nokkur maður á ráð á að selja eður kaupa himnaríki við verði; allir eru syndarar og eiga það einungis undir náð guðs að hann gefi þeim himnaríki.“ „Gefi,“ segir Guðmundur, „ég er ekki upp á það kominn að guð gefi mér himnaríki, ég á nóg til að borga það með.“

Когда Оулав Гисласон был епископом в Скаульхольте1, там по соседству жил бонд, которого звали Гвюдмюндом; он был богачом и заработал много денег. Какие-то люди донесли Гвюдмюнду весть о том, будто Папа написал епископу письмо и повелел ему продать Царство Небесное на аукционе за деньги, и они посоветовали Гвюдмюнду купить его. Ему показалось это заманчивым, и он отправился к епископу обсудить с ним продажу. Епископ сжалился над простодушием Гвюдмюнда, захотел наставить его на путь истинный и сказал:

— Ни Папа, ни я, ни какой-либо человек не имеет права продавать или покупать Царство Небесное за плату; все люди — грешники и получат его только по милости Божьей — Он дарует им Царство Небесное.

— Дарует? — говорит Гвюдмюнд. — Я не нуждаюсь в том, чтобы Бог дарил мне Царство Небесное: у меня достаточно денег, чтобы заплатить за него!