Börn tvö fengu eitt sinn mat sinn er faðir þeirra hafði skammtað þeim sínu í hvorju lagi, og er skammturinn kom mælti barnið annað sem verið mun hafa olnbogabarn föðursins: „Smátt skammtar hann faðir minn smjörið núna,“ „Hann sér það ekki blessaður,“ mælti hitt er var uppáhald föðurs síns. „Jú, jú,“ svaraði hitt, „sér hann það, vízkur.“
Однажды двое детей получили свою еду, когда их отец раздал им по очереди, и один из детей, которым отец постоянно пренебрегал, сказал, получив свою порцию:
— Маловато масла отмерил мой отец нынче.
— Он не заметил, благословенный, — сказал тот, кто был у своего отца любимчиком.
— Как же, — ответил первый, — всё он замечает, проклятый.
Источник: Íslenzkar þjóðsögur og ævintýri (1958), Jón Árnason, V. bindi, bls. 415.
© Тимофей Ермолаев, перевод с исландского