Ingjaldur á Kálfaströnd

Ингьяльд с Каульвастрёнда

Ingjaldur hét maður við Mývatn, máske á Kálfaströnd. Hann var hið mesta kallmenni. Það bar til einhverju sinni að Ingjaldur gekk að heiman þar um fjöllin og þó ekki langt. Var hann fullu dægri lengur burtu en von var til; síðan kom hann heim og var dasaður mjög, en þó óskaðaður. Var hann þá spurður hvað hann hefði dvalið, en hann vildi þar lítið frá segja. En það skildu menn að hann hefði ekki alla tíð verið á gangi eða slitið á göngu skóm sínum sem hann var búinn að troða sundur svo skóvörpin vóru um öklana, en það höfðu verið nýir leðurskór þegar hann fór heiman. Var það á þessu auðséð að hann hafði við eitthvað fengizt enda skildu menn það á honum þó ekki segði hann greinilega af ferðinni, og haft var það fyrir satt að hann hefði átt við tröll og á því troðið skóna annaðhvert í áflogum eða með því að losa grjót til að lemja tröllið með, en aldrei varð vart við tröllagang við Mývatn upp frá þessu.

Ингьяльдом1 звали одного человека с озера Миватн, возможно, с Каульвастрёнда. Он был очень мужественным. Как-то раз случилось так, что Ингьяльд ушёл из дому в горы, хотя и недалеко. Его не было на целые сутки дольше, чем ожидалось; потом он вернулся домой и был очень утомлён, но всё же невредим. Тогда его спросили, что его задержало, но он не захотел много говорить об этом. Но люди поняли, что он шёл пешком не всё время и износил не ходьбой свою обувь, которая была настолько истоптана, что рант башмака был на лодыжках, а то была новая кожаная обувь, когда он покидал дом. Из этого было ясно, что он с чем-то столкнулся, и люди догадались об этом, хотя подробно о том путешествии он не рассказывал, и считалось достоверным, что он имел дело с трётлем и изорвал обувь либо в драке, либо оттого, что выламывал ногами камни для побития трётля, но с той поры трётлей у Миватна никто не замечал.

Sú saga hefur verið sögð við Mývatn svo sem dæmi upp á hreysti þessa Ingjalds að hann hafi einu sinni verið staddur á Húsavík og áttust þeir kaupmaður illt við, en kaupmaður hafði ekki við. Heitaðist hann þá við Ingjald og sagði það væri illt ef hann skyldi ekki hafa pilt að lofa honum að reyna sig við annað sumarið. Leið svo til þess næsta sumarið, þá kom Ingjaldur út í Húsavíkurkaupstað og fór að höndla við kaupmann og leysti upp vörubagga sína hvar á meðal var tíu punda smjörbiti. En þegar hann var að taka utan af smjörbitanum kemur þar að honum blámaður voðalega stór og ljótur og æddi hann að Ingjaldi með gapandi kjafti. En Ingjaldi varð það að ráði að hann hljóp móti blámanninum með smjörbitann og kastaði að honum, en hann tók við með kjaftinum. Hljóp þá Ingjaldur að honum og sló öðrum fæti milli fóta blámanni svo hann skall flatur á bak aftur. Hljóp þá Ingjaldur ofan á hann og tók fyrir kverkarnar; kom þá kaupmaður að og bað Ingjald drepa ekki blámanninn, „því ef hann er drepinn í minni þjónustu,“ mælti hann, „kostar mig það afar mikið fé, og vil ég láta þig hafa ærna peninga fyrir líf hans.“ Gjörði þá Ingjaldur það að bón hans og galt kaupmaður honum töluverða peninga fyrir það, og er ekki getið hann hafi útvegað fleiri að glíma við Ingjald.

У озера Миватн в качестве примера смелости этого Ингьяльда рассказывают историю, что однажды он находился в Хусавике, и они с купцом что-то не поделили, и купец остался ни с чем. Тогда он стал угрожать Ингьяльду и сказал, что будет плохо, если на другое лето не раздобудет работника, который померится с ним силами. Вот наступило следующее лето, Ингьяльд пришёл в торговый посад Хусавика, начал тoрговать с купцом и развязал свой вьюк с товарами, где среди прочего был кусок масла в десять фунтов. Но как только он вытащил этот кусок масла, подошёл туда к нему ужасно огромный и безобразный чёрный человек и с разинутой пастью набросился на Ингьяльда. Ингьяльду ничего не оставалось, как побежать навстречу чёрному человеку с этим куском масла и бросить им в него, но тот поймал его своей пастью. Затем Ингьяльд подскочил к нему и ударил ногой чёрного человека между ног, так что тот упал навзничь. Тогда Ингьяльд прыгнул на него сверху и схватил за горло; тут подоспел купец и попросил Ингьяльда не убивать чёрного человека:

— Ибо если он будет убит у меня в услужении, — сказал он, — это будет стоить мне целую кучу денег, и я хочу предложить тебе достаточно денег за его жизнь.

Ингьяльд уступил его просьбе, и купец заплатил ему значительную сумму денег за это, и не упоминается, чтобы он пытался снова бороться с Ингьяльдом.