Um himinn flaug engill um hánæturskeið,
og hjartnæmt söng hann um leið,
og tunglið og stjörnur og himinský há
þau hlustuðu sönginn hans á.

Hann kvað um syndlausra sálna fjöld,
þeirra sælu og himnesku tjöld,
hann söng um Guðs dýrð, og í söngnum hans þar
ei svik eða hræsni var.

Hann flutti unga sál með söngvunum þeim
í sorganna og táranna heim,
og sálin hin unga mundi orðin hans skammt,
en ómarnir lifðu þó samt.

Og lengi hún jörðinni angraðist á,
en undarleg fyllti hana þrá,
því mannanna ljóð urðu leið henni og löng —
hana langaði’ í englanna söng.

По небу полуночи ангел летел,
И тихую песню он пел;
И месяц, и звёзды, и тучи толпой
Внимали той песне святой.

Он пел о блаженстве безгрешных духов
Под кущами райских садов;
О Боге великом он пел, и хвала
Его непритворна была.

Он душу младую в объятиях нёс
Для мира печали и слёз.
И звук его песни в душе молодой
Остался — без слов, но живой.

И долго на свете томилась она,
Желанием чудным полна,
И звуков небес заменить не могли
Ей скучные песни земли.